Σπασμένα γυαλιά και αί....

Γυαλιά παντού. Σπασμένα πράγματα. Σπασμένα συναισθήματα. Μια πετσέτα γεμάτη αίμα στο πάτωμα. "Έπεσε το βάζο και κόπηκα". Στην τσέπη μου ένα λεπίδι. "Όχι εντάξει είμαι, μην ανησυχείς. Τώρα θα πάω και θα το πλύνω".

  Πήγα στην τουαλέτα και κοίταξα στον καθρέφτη. Δεν αναγνώριζα πλέον το πρόσωπο που αντίκριζα. Ξένη ήταν και άσχημη. Δεν υπήρχε λόγος να συνεχίζω να κοιτάζω. Πήρα την πετσέτα από το χέρι μου. Αίμα, κι άλλο αίμα. Πάντα απρόσεχτη ήμουν και έσπαζα πράγματα. Μα ποιον πήγαινα να κοροϊδέψω; Τον ίδιο μου τον εαυτό; Όλα στο μυαλό μου ήταν. 

  Γύρισα στο δωμάτιο. Αποπνιχτική η ατμόσφαιρα. Κρύφτηκα κάτω από το πάπλωμα και και έκλεισα τα αυτιά και τα μάτια μου. Και πάλι οι ίδιες σκέψεις γύρισαν στο μυαλό μου. Αχ να είχα ένα, δύο, τρία υπνωτικά να κοιμόμουν και να μην με ξυπνούσε τίποτα. Να έμοιαζα νεκρή και μην ένιωθα απολύτως τίποτα...