Βυθισμένη σε μια ανικανότητα

Και καθόμουν εκεί ανήμπορη να αντιδράσω στο οτιδήποτε. Απλώς καθόμουν και προσπαθούσα να πνίξω εκείνα τα δάκρυα που είχαν αρχίσει να τρέχουν. Προσπαθούσα να τα πνίξω μαζί με την αποτυχία που ένιωθα. Κανείς δεν με πρόσεχε. Δεν υπήρχα για κανέναν. Το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω στο δωμάτιο μου και να κάτσω στη γωνία. Δεν μπορούσα. Κι όσο το σκεφτόμουν άλλο τόσο ήθελα να διώξω το απαίσιο συναίσθημα, με αυτό που είχα εθιστεί να κάνω. Αλλά ούτε κι αυτό μπορούσα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι απλώς να κάθομαι εκεί βυθισμένη στην αποτυχία μου. Ήθελα να φωνάξω. Φωνή όμως δεν έβγαινε από το στόμα μου. Ήθελα να κλείσω τα μάτια μου και να μπω στον φανταστικό και ψεύτικο κόσμο μου. Αλλά κι αυτό αδύνατο ήταν...