Πίσω στο παρελθόν που φωνάζει το όνομά μου

Θα ήταν πολύ εύκολο να πω ότι τα ξέχασα όλα. Μια νέα αρχή θα λέγαμε. Το μόνο κακό είναι ότι και να θέλω να ξεχάσω τα πάντα, δυσκολεύομαι κάπως στην πράξη. Είναι ότι πάντα θα έχω κάτι που θα με κάνει θυμάμαι. Και παρ' όλο που είναι μια γλυκιά ανάμνηση στο τέλος αφήνει κάτι από πόνο. Κάτι που καταστρέφει ό, τι όμορφο υπήρχε. Ίσως να υπάρχει ακόμα κι απλώς να μην το βλέπω. Αλλά αν γυρίσω πίσω ξέρω ότι θα καταστρέψω άλλα πράγματα. Πράγματα που με γεμίζουν, πράγματα που ευχόμουν πάντα να είχα και κατάφερα να αποκτήσω. Αλλά αυτό με κάνει να θέλω να τα καταστρέψω. Να πληγώσω ότι μου απέμεινε και να επιστρέψω σε μια εκμετάλλευση και μια κατάντια. Να καταστρέψω κι άλλο τον εαυτό μου. Αυτό φοβόμουν όμως παράλληλα. Ότι θα κάνω αυτό το λάθος. Από τη μία να θέλω κι από την άλλη να φοβάμαι. Να φοβάμαι γιατί θα πληγώσω κάτι που δεν φταίει σε τίποτα. Και αν το κάνω θα συνεχίσω να ζω μέσα στην μοναξιά και την δυστυχία. Αλλά πλέον συνήθισα εκεί οπότε ίσως και να μην με πείραζε. Μαζί μου θα έπαιρνα τα πάντα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι αν το παρελθόν γυρίσει σε μένα θα πέσω μέσα του χωρίς δεύτερη σκέψη...