Σε ποιον να τα πω και να με πιστέψει; Σε ποιον να μιλήσω να πω αυτά που με πνίγουν αυτές τις δύσκολες τις ώρες που περνούν. Και διαβάζω τα λόγια του παρελθόντος μήπως νιώσω καλύτερα για το σήμερα. Αλλά το σήμερα είναι ακόμα πιο δύσκολο από το χθες και θα δυσκολεύει μέρα με την μέρα. Και θα μισώ ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου που σ άφησε να φύγεις. Και θα μισώ ακόμα περισσότερο εσένα που αδιαφόρησες για να κρύψεις αυτό που σε τρώει και σε βασανίζει. Για να κρύψεις τα συναισθήματα που θα υπάρχουν μέχρι να ξεχαστώ και να χαθώ. Γιατί αυτές οι ώρες γίνονται ακόμα πιο δύσκολες από τις προηγούμενες. Και μένω ξύπνια μήπως και κερδίσω λίγο χρόνο και καταφέρω να σου πω αυτά που θέλω. Μήπως βρω το κουράγιο και δεν δειλιάσω. Αλλά εσύ εκεί θα είσαι... Σε εκείνο το βρώμικο μπαρ που μυρίζει τσιγάρο και αλκοόλ και θα είσαι μεθυσμένος και άνιωθος. Που περνάς καλά την ώρα που γράφω και σβήνω λόγια στο κινητό για να σου πω. Να στα πω, δεν θα στα κρύψω. Την ώρα που προσπαθώ να γίνω ο εαυτός μου και να μην φοράω την μάσκα της ευτυχίας και της ξεγνοιασιάς. Την ώρα που νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και να λέει το όνομά σου που προσπαθώ να βγάλω από το μυαλό μου για να μην με στεναχωρεί. Να φύγω και να μην γυρίσω να κοιτάξω πίσω. Να σε διαγράψω και να κάνω πως δεν υπήρξες ποτέ. Να φύγω να σε ξεχάσω και να ζήσω μέσα στο λίγο μου που μου αρκεί. Γιατί με τα συναισθήματα δεν παίζεις... σε βασανίζουν και σε σκοτώνουν αργά αργά για να νιώσεις τον πόνο που σου αξίζει.