Ψεύτικος κόσμος

Όλοι ήταν χαρούμενοι. Αναρωτιόμουν πως γινόταν αυτό. Όπου κι αν κοιτούσα έβλεπα δυστυχία. Ένιωθα σαν να με πνίγουν με ένα σκοινί. Σαν να μου παίρνουν ό, τι μου είχε απομείνει. Και συνέχιζαν να γελάν και να διασκεδάζουν. Κι ένιωθα όλο και περισσότερο να πνίγομαι στην μιζέρια και την δυστυχία μου. Κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα. Αν και στην πραγματικότητα εγώ προσπαθούσα να το κρύψω όσο γινόταν. Προσπαθούσα να κρύψω όλη αυτή την δυστυχία και την αποτυχία που με περικλείει με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Με μια μάσκα που δεν αφήνει κανέναν να δει βαθύτερα και με κάνει να κρατώ αποστάσεις από όλους. Τα κατάφερα λοιπόν! Κατάφερα να φτιάξω έναν πλαστό κόσμο γύρω μου γεμάτο ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.