Η μάσκα μπροστά της

"Το δικό μας το παιδί είναι δυναμικό και έχει τσαμπουκά". Κι εκείνο καθόταν στο δωμάτιό του κάτω από το γραφείο και έκλαιγε για να μην το δει κανέις. Σ' εκείνο το δωμάτιο που ήταν πάντα ακατάστατο και είχε παντού πεταμένα ρούχα και παιχνίδια. Κι αν το έβλεπε κανείς ,τι θα σκεφτόταν άραγε; Δεν το ρωτησαν ποτέ πως ένιωθε στ' αλήθεια. Αυτό που έβλεπαν αυτό έλεγαν, ή μάλλον δεν το έβλεπαν καλά. Γιατί αν το έβλεπαν θα ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν και να του συμπεριφερθούν. Αυτό ήξεραν όμως αυτό έκαναν.