Με ρώτησες τι φοβάμαι, τίποτα...μάλλον!

"Τι φοβάσαι πιο πολύ;". "Τίποτα, τίποτα δεν με τρομάζει " κι έφυγα τρέχοντας. Μπήκα στο δωμάτιό μου και κοπάνησα πίσω μου την πόρτα κλαίγοντας. Δεν είμαι ατρόμητη. Απλά έτσι θέλω να δείχνω για να μην με πουν νιανιαρο. Φοβάμαι και πολύ μάλιστα. Φοβάμαι την μοναξιά όσο τίποτε άλλο. Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη για πάντα κάποια στιγμή. Το για πάντα είναι πολύς καιρός. Περνάει αργά όπως ένα τσιγάρο που σβήνει. Φοβάμαι μην χάσω αυτούς που αγαπώ. Αυτή είναι η χειρότερη μοναξιά. Μετά μένεις μακριά από όλους κι από όλα. Δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις. Το μόνο που θες είναι να φύγεις και να χαθείς έτσι ώστε να μην σε ξαναβρεί κανένας. Μετράω τις μέρες με τα δάχτυλα. Δεν είναι πολλές άλλωστε. Μετά τι θα κάνω; Ως πότε θα περιμένω; Κι αν δεν ξανάρθεις; Κι αν δεν έρθω; Κι αν δε σε ξαναδώ; Κι αν σε χάσω;

Η μάσκα μπροστά της

"Το δικό μας το παιδί είναι δυναμικό και έχει τσαμπουκά". Κι εκείνο καθόταν στο δωμάτιό του κάτω από το γραφείο και έκλαιγε για να μην το δει κανέις. Σ' εκείνο το δωμάτιο που ήταν πάντα ακατάστατο και είχε παντού πεταμένα ρούχα και παιχνίδια. Κι αν το έβλεπε κανείς ,τι θα σκεφτόταν άραγε; Δεν το ρωτησαν ποτέ πως ένιωθε στ' αλήθεια. Αυτό που έβλεπαν αυτό έλεγαν, ή μάλλον δεν το έβλεπαν καλά. Γιατί αν το έβλεπαν θα ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν και να του συμπεριφερθούν. Αυτό ήξεραν όμως αυτό έκαναν.

Ο χρόνος φθείρει τα πάντα

Μικρά διαστήματα χωρίζουν τους ανθρώπους σε μεγάλες αποστάσεις. Η σκέψη της απόρριψης δημιουργεί ένα ρίγος που διαπερνάει ολόκληρο το σώμα. Ο χρόνος περνάει γρήγορα. Λένε πως είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά δεν νομίζω. Είναι αυτός που σε κάνει να αναθεωρείς πράξεις που έκανες. Είναι αυτός που περιμένεις να περάσει γρήγορα αλλά δεν περνάει! Το κάνει μόνο όποτε το θέλει αυτός! Δεν μπορεί να σου δώσει κανένα φάρμακο για να γιατρέψει πληγές. Αν και νομίζεις ότι έχεις ξεχάσει πρόσωπα και καταστάσεις κάνεις λάθος. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα σου θυμίζει κάποιον ή κάτι....