Δεν βλέπουν. Ποτέ δεν είδαν. Δεν ακούν. Ποτέ δεν άκουσαν. Δεν πιστεύουν. Ποτέ δεν πίστεψαν. 
Πάντα ήσουν το μικρό ανυπάκουο παιδί που ποτέ δεν έκανε αυτό που του έλεγαν. Πάντα έπρεπε να το τιμωρούν για να του βάλουν μυαλό. Είχαν σχηματίσει μια εικόνα και αυτή τους έμεινε. Δεν κάθισαν να το γνωρίσουν. Νόμιζαν ότι το ήξεραν. Τα κλάματα ήταν πάντα το θέατρο που έπαιζε για να πετύχει το σκοπό του. Όλα τα έκανε για να έχει το πάνω χέρι. Έτσι έλεγαν δηλαδή. Κανείς δεν καθόταν να μιλήσει μαζί του. Κάθονταν μόνο για λίγο και μετά έφευγαν. Είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να κάθονται με ένα κλαψάρικο παιδί που μέσα του έχει εγωισμό!