Εσύ

Δεν αντέχονται πλέον οι νύχτες. Η μέρες είναι ανυπόφορες και οι νύχτες τρομακτικές. Η αίσθηση της ανασφάλειας στο ίδιο το μέρος που κάποτε ένιωθες ασφάλεια δεν αντέχεται σου λέω. Η αναπνοή σου απλά γίνεται πιο βαριά όσο περνάει η ώρα και τα μάτια σου δεν μπορούν να κλείσουν γιατί φοβάσαι. Φοβάσαι ότι θα αρχίσουν εκείνοι οι μικροί ψίθυροι στο αφτί σου. Εκείνη που σε γεμίζουν με ενοχές και τύψεις για την κάθε μικρή λαθος επιλογή που έφερε την επόμενη και που σε έφερε έχρι εδώ. Φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό γιατί δεν είναι καθόλου ευχάριστη παρέα. Αρχίζεις και τα χάνεις και δεν αντέχεις ούτε την ίδια σου την ύπαρξη. Νιώθεις ότι είσαι εντελώς μόνη σου και ότι έτσι θα συνεχιστεί για πάντα. Ποιος θα σε αντέξει και ποιος θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στην παράνοια σου; Χάνονται όλοι ένας ένας μόλις συνειδητοποιούν ότι απλά δεν μπορούν. Έτσι φανταζόσουν τη ζωή σου; Να μην κοιμάσαι τα βράδια γιατί σε βασανίζει ο ίδιος σου ο εαυτός και οι λάθος επιλογές σου; "Νομίζεις ότι είσαι πιο έξυπνη από όλους αλλά ήσουν η πρώτη που έφυγε". Και είχε δίκιο. Εγώ κατέστρεψα τα πάντα εγώμε έφτασα σ' αυτό το σημείο και εγώ με άφησα ολομόναχη και ούτε εγώ δεν μπορώ πλέον να με αντέξω. Ναι χαμοεγλάω συνέχεια και δίνω ελπίδες στον κόσμο γιατί εμένα δεν μου το έδωσε κανείς όταν το χρειαζόμουν. Ναι είμαι πάντα η ψυχή του πάρτι και λέω τα καλύτερα αστεία γιατί όλα είναι θλιβερά και με σκοτώνουν. Με σκοτώνουν κάθε μέρα. Οι νύχτες ειναι απίστευτα μαύρες και σκοτεινές και με τρομάζουν. Δεν υπάρχει ελπίδα μέσα σ' αυτό το σκοτάδι. Και πως θα καταφέρεις μόνη σου να βγεις απ' αυτό; Κανείς δεν θα κάτσει να σε ακούσει πλέον γιατί δεν σε αντέχουν. Πως να σε αντέξουν αυτοί όταν ούτε εσύ δεν μπορείς να σε αντέξεις; Άλλη μια αφόριτη νύχτα και άλλη μια αφόριτη πραγματικότητα και ένα αύριο που δεν ξέρεις τι θα γίνει; "Γιατί θες να τα προγραμματίζεις όλα;". Γιατί φοβάμαι. Γιατί φοβάμαι τι θα έρθει αύριο και τι επιλογές θα πρέπει να κάνω. Γιατί δεν με εμπιστεύομαι και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί κι εγώ χρειάζομαι κάποιον να με βγάλει μέσα από το σκοτάδι που έχω βυθιστεί. Γιατί δεν μπορώ να βγω μόνη μου και γιατί είμαι αδύναμη. Πάντα ήμουν αδύναμη και πάντα θα είμαι αδύναμη. Όχι δεν είμαι το δυναμικό παιδί που λέγατε, όχι δεν είμαι έξυπνη και όχι δεν μπορώ να το κάνω μόνη μου. Για μια φορά χρειάζομαι βοήθεια και δεν έχω κανέναν. Όλοι θέλουν κάτι να κερδίσουν. Μπράβο σας, μόνο που εγώ δεν έχω πλέον τίποτα να δώσω σε κανέναν. Είμαι απλά ένα σπασμένο ποτήρι που δεν φτιάχνει. Δεν φτιάχνει αγαπητή μου και θα είναι για πάντα προβληματικό. Κι εσύ που νόμιζεις ότι μπορείς να με φτιάξεις ήσουν έξυπνος γιατί κατάλαβες ότι δεν μπορείς και έφυγες. Γιατί εγώ αύριο δεν ξέρω τι θα γίνει και γι αυτό θα κάνω πάλι λάθος. Γιατί και το επόμενο βράδυ θα είναι ανυπόφορο και κανείς δεν θα είναι δίπλα σου για να νιώσεις ασφαλής. Γιατί ασφάλεια δεν σου προσφέρει ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός. Η νύχτα γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορη από πριν. Ακόμα και οι εφιάλτες μοιάζουν όνειρα σε σχέση με την καθημερινότητα. Προσπαθείς να φτιάξεις το έξω γιατί το μέσα είναι τόσο κατεστραμένο που δεν διορθώνεται με τίποτα. Τα έχεις χάσει εντελώς και δεν υπάρχει κανείς να σου πει ποιο είναι το γαμημένο σωστό. Τουλάχιστον αποδέχεσαι τα πράγματα και έχεις επίγνωση της κατάστασης σου. Από μικρή τα έγραφες. Τα έγραφες για να τα  πεις κάπου με την ελπίδα ότι κάποιος θα τα διαβάσει κάποια στιγμή και θα καταλάβει τι υπήρχε στο εσωτερικό μιας και το εξωτερικό είναι ψέυτικο και πλαστικό. Ένα κρύο και λείο πλαστικό. Είναι χαμογελαστό και όμορφο και δίνει ελπίδα σε όλους όταν δεν μπορεί να δώσει ελπίδα στον ίδιο του τον εαυτό. Μίλα στον εαυτό σου. Αυτός σου έμεινε μόνο γιατί κανείς άλλος δεν θα σε ακούσει. Μόνη σου έστρωσες και μόνη σου θα κοιμηθείς, αν καταφέρεις να το κάνεις κι απόψε. Νομίζεις ότι αυτό το άσπρο μικρό το τελευταίο που σου έμεινε θα σε βοηθήσει να διώξεις τις φωνές στο μυαλό σου. Συνέχισε να φτιάχνεις το εξωτερικό σου. Μόνο αυτό σου έμεινε άλλωστε.