Κάτι λέιπει
Και ξαφνικά καθόμουν στον ίδιο καναπέ, πριν 12 χρόνια . Τότε που δεν μου έλειπε τίποτα. Κοίταξα την φωτογραφία και τα θυμίθηκα όλα. Εγώ και δίπλα ο παππούς, να μου λέει παραμύθια για πριγκίπισσες και βασιλιάδες. Κι όσο πιο πολλά μου έλεγε τόσο πιο πολύ τα πίστευα. Δεν ήξερα τι κινδύνους κρίβει η ζωή. Δεν ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά που άκουγα παραμύθια. Δεν ήξερα ότι δεν θα ήταν εκεί μετά από 12 χρόνια. Θυμάμαι τότε που έβγαινα στο μπαλκόνι και τον περίμενα για να μου φέρει σοκολάτες και γλυκά. "Κοίτα τι έφερα στο κορίτσι μου" έλεγε. Αλλά δεν θυμάμαι την μέρα που όλα αυτά έγιναν απλώς αναμνησεις γεμάτες δάκρυα και πόνο. Εκείνη την μέρα που η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Αν ήταν τώρα εδώ τι θα μου έλεγε; Δεν τον είχα ρωτήσει ποτέ αν μ' αγαπάει. Το θεωρούσα δεδομένο. Τώρα δεν ξέρω και δεν θα μάθω.
