Η γλυκιά μου αυτοκαταστροφή

- Αυτά που σου είπα τότε τα εννοούσα. Είσαι πολύ καλή για να σε πληγώσω. Είμαι ένας μαλάκας που θα σε πληγώσει.

- Δεν νομίζω ότι θα είναι χειρότερα τα πράγματα από ότι είναι τώρα.

- Γιατί δεν περνάς καλά; 

- Όχι μου λείπουν πολλά πράγματα. Άλλωστε κι εγώ μια ζωή τις ίδιες μαλακίες έκανα! 

Τον κοίταζα στα μάτια και προσπαθούσα να τον κάνω έτσι να αλλάξει γνώμη. Τον ήθελα όσο ποτέ. Τον ήθελα έστω για εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή που ένιωθα τόσο μόνη και βυθισμένη σε μια δυστυχία. Μια δυστυχία που φαινόταν από τις πληγές στα χέρια μου και στη ψυχή μου. Έκλεισα τα μάτια μου και είπα:

- Δεν έχω πολλή ώρα!

Και μετά ήταν εκείνη η υπέροχη αίσθηση όπως την πρώτη φορά. Εκείνο το υπέροχο άρωμα που διέγειρε όλες μου τις αισθήσεις. Ήμουν σίγουρη ότι τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή ήταν δικός μου. Τα χέρια του με έσφιγγαν στην αγκαλιά του και με έκανε να θέλω να μείνω για πάντα εκεί!

- Εσύ δεν βάζεις μυαλό. Είπε και χαμογέλασε... Έχεις μια τρέλα! Μ' αρέσει!

 Χαμογέλασα ενώ παράλληλα ήθελα κλάψω τόσο που να πνιγώ στα δάκρυα. Να πνιγώ στη δυστυχία που πραγματικά ένιωθα. Ήξερα ότι εννοούσε αυτά που έλεγε. Ήξερα ότι θα με καταστρέψει αυτό έκανα. Παρ' όλα αυτά μ' άρεσε. Μ' άρεσε αυτή η γλυκιά μου αυτοκαταστροφή...

"Τις ξέρεις τώρα τις υπερβολές της αδερφής σου". Υπερβολές... ήταν απλώς υπερβολές! 

Ψεύτικος κόσμος

Όλοι ήταν χαρούμενοι. Αναρωτιόμουν πως γινόταν αυτό. Όπου κι αν κοιτούσα έβλεπα δυστυχία. Ένιωθα σαν να με πνίγουν με ένα σκοινί. Σαν να μου παίρνουν ό, τι μου είχε απομείνει. Και συνέχιζαν να γελάν και να διασκεδάζουν. Κι ένιωθα όλο και περισσότερο να πνίγομαι στην μιζέρια και την δυστυχία μου. Κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα. Αν και στην πραγματικότητα εγώ προσπαθούσα να το κρύψω όσο γινόταν. Προσπαθούσα να κρύψω όλη αυτή την δυστυχία και την αποτυχία που με περικλείει με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Με μια μάσκα που δεν αφήνει κανέναν να δει βαθύτερα και με κάνει να κρατώ αποστάσεις από όλους. Τα κατάφερα λοιπόν! Κατάφερα να φτιάξω έναν πλαστό κόσμο γύρω μου γεμάτο ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.

Το ξέρεις ότι δεν μπορείς...

Δε με νοιάζει τίποτα. Αρκεί να φύγω από δω για πάντα. Να χαθώ από όλους κι από όλα. Μερικές φορές εύχομαι να είχα την δύναμη να βάλω ένα τέλος σε όλα τα σκατά που συμβαίνουν, αλλά δεν την έχω. Να γινόταν όλα γρήγορα και ανώδυνα. Μετά δεν θα είχα τίποτα να με νοιάζει και κανείς δεν θα μπορούσε να μου πει τίποτα. Θα έφευγα για πάντα. Μια και καλή. Μπορεί άλλωστε έτσι να έκανα την ζωή μερικών ευκολότερη . Γιατί όταν δεν έχεις κανένα να νοιάζεται για σένα τίποτα δεν έχει νόημα. Και γιατί παρακαλώ να βασανίζεσαι εσύ και να βασανίζεις και τους άλλους; Πάντα μπορείς αν δώσεις ένα τέλος σε ότι σε πονάει. Δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να το καταφέρει... ακόμα.